Bevestigen dat de sharîʿa goddelijk en religieus is, blijft een onveranderlijke waarheid. Aan de andere kant blijkt het onnauwkeurig om te concluderen dat het inflexibel zou blijven.

Fantasie, onwetendheid en onverdraagzaamheid blijven de belangrijkste oorzaken van deze foutieve bewering. Het is onmogelijk voor een geleerde en wijze, rechtvaardige en barmhartige God, die de verzending van Zijn boodschappers heeft afgesloten, om een ​​universele en eeuwige sharîʿa te openbaren die gelovigen in de praktijk van hun religie zou tegenwerken en hen in hun leven hier zou onderdrukken.

Of nogmaals, een sharîʿa die niet in staat zou blijken te zijn om te gaan met de veranderingen in de toestanden en omstandigheden van gelovigen. Allah openbaarde Zijn perfecte religie. Door de sharîʿa wilde Hij genade en gemak onder de moslims brengen en schaamte en moeilijkheden van hen wegnemen.
Hoe past de islamitische sharîʿa zich aan de gebeurtenissen van afgelopen en toekomstige eeuwen en aan meerdere sociale omgevingen aan?

Hoe kan het omgaan met ontwikkelingen en omgaan met elke innovatie door te onderscheiden wat gunstig lijkt voor de schepping? Hoe kan het de doeleinden van goddelijk recht bereiken? En tot slot, hoe kan het dit alles doen zonder de geest van de eeuw waarin het zich ontvouwt te verwaarlozen?