De islamitische verovering van Egypte was paradoxaal genoeg de snelste en meest duurzame van de eerste veroveringen uit het islamitische tijdperk. In nauwelijks achttien maanden van een meesterlijke campagne die vandaag de dag nog steeds wordt bestudeerd op militaire scholen over de hele wereld, een model in zijn soort dat individuele ijver, tactische finesse en grootse politiek combineert, werd een mager leger van een paar duizend moslimstrijders onder de uitrusting en grotendeels inferieur in aantal in beslag genomen de ‘Moeder van de Wereld’, de meerduizendjarige bakermat van een van de oudste en meest illustere beschavingen van de mensheid, het land van de farao’s, dat op zijn beurt werd veroverd en geregeerd door de Perzen, Alexander de Grote en Rome.

Aan het einde van een reeks veldslagen en belegeringen die op meesterlijke wijze werden uitgevoerd, zou een handvol mannen, vastbesloten en ontslagen door hun nieuwe geloof, de geschiedenis veranderen... Eén man domineerde deze bliksemcampagne met kop en schouders: zijn opperbevelhebber 'Amr ibn al-'As, metgezel van de Profeet (vrede zij met hem) die door kalief Abû Bakr al "de meest sluwe van de Qoeraisj" werd genoemd, en meester van hoge strategie en de kunst van het ongeëvenaarde oorlog die de meest oogverblindende demonstratie van zijn genialiteit in zijn rauwe staat opleverde. Naast deze alomtegenwoordige figuur was de verovering van Egypte niet verstoken van zowel spirituele als militaire figuren: met name az-Zubayr ibn al-'Awwam, een van de grote helden van de campagne, 'Ubâda ibn as-Sâmit en een menigte van Metgezellen van de Profeet ﷺ die hun steen aan het gebouw hebben bijgedragen.

Voor het eerst in het Frans vertaald vertelt het werk van de Pakistaanse militaire historicus Agha Ibrahim Akram, een vooraanstaande specialist op het gebied van de eerste islamitische veroveringen, ons over de schitteringen en flitsen van genialiteit van deze verovering, zo kort en toch zo zwaar van historische aard. gevolgen!