De orthodoxe geschiedenis heeft eeuwenlang een hele zogenaamde historische steiger georganiseerd, met een bijzondere ijver en verbeeldingskracht op het gebied van wetenschap. De kerk, bibliofaag van moslimliteratuur, wist plagiaat en tautologie tot kunst te verheffen: de beweging van kopiisten-vertalers bracht generaties van auteurs voort die zich in Latijnse versie de islamitische wetenschappelijke werken toe-eigenden. Zo is sinds de 8e eeuw een systematisch beleid van het verwerven en beschikbaar stellen van geplagieerde, gecompileerde, becommentarieerde, geïmiteerde, vermomde en vervolgens verborgen onder de achternaam van de plagiaat, verder geïntegreerd volgens een beleid met de effect tegen -culturele en contra-beschaving.