Ibn 'Atâ Allah As-Sakandari begon zijn studie met het leren van de Koran en daarna met exegese, Hadith, Arabische taal en literatuur. Een doorgewinterde jurist, in zijn vroege dagen had hij een hekel aan het soefisme. Door een van de meesters van Abû Al-'Abbas Al-Mursî te bezoeken, stelde hij zich geleidelijk open voor deze leer. Par la suite, et durant douze ans, il devint le principal compagnon et disciple d'Abû Al-'Abbâs Al-Mursî – lui-même disciple d'Abû Al-Hasan Ash-Shâdhilî, le fondateur de la confrérie soufie qui porte son naam.

Hij was in zijn tijd de meest briljante prediker van de Universiteit van Al-Azhar en de meest geluisterde jurist. Verscheidene van zijn discipelen, waaronder de beroemde Taqî Ad-Dîn As-Subkî, werden gerenommeerde geleerden.
Hij is ook de auteur van verschillende boeken over de subtiliteiten van esoterie; waaronder: Latâ'if al-minan, At-tanwîr fî isqât at-tadbîr en de Hikam, waarvan de laatste de meest bekende is. De Shaykh Sa'îd Ramadân Al-Bûtî verklaart over dit onderwerp: "Nooit zo'n klein werk door zijn omvang, zal zo'n grote bekendheid hebben verworven vanwege zijn inhoud." Inderdaad, de reputatie van de Hikam is zodanig dat de soefi-elite

stelt: "Als het toegestaan ​​zou zijn om iets anders dan de Koran te reciteren tijdens het gebed, zou het aanbevolen worden om de Hikam van Ibn 'Ata' Allah As-Sakandari te reciteren."

Een van de eerste exegeten van de Hikam, Ibn 'Abbâd Ar-Randî, verklaart: “Ze behoren tot de beste werken die handelen over het dogma van Unicity. Ze zijn de verzameling waarnaar elke rondreizende en aspirant moet verwijzen, zowel voor begrip als voor naleving van de voorschriften. Zeker, het is klein in volume, groots in zijn wetenschap. Een andere van zijn exegeten, de Shaykh Zarrûq, verklaart: “Alle [wijsheden] staan ​​in verband met elkaar. Elk van zijn premissen is een inleiding op de volgende en een commentaar op de vorige. Geleerden onderscheiden in de Hikam minstens drie thema's. Volgens Al-Bûtî: de uniciteit van Allah en de toestand van de mens; de onderwerping van het lichaam en de reiniging van de geest; aanbevelingen voor de aspirant en de rondreizende.
De uitgevers en exegeten van de Hikam voegen gewoonlijk twee andere geschriften van Ibn 'Atâ toe: de Brieven en de Apartés. De Brieven zijn brieven die hij richt tot broeders in de religie en waarin hij bepaalde waarheden en aanbevelingen verkondigd. Wat de Apartés betreft, het zijn monologen waarin hij zijn stemmingen deelt met zijn Heer, en waar hij zijn zorgen en hoop deelt.
Ibn 'Atâ Allah stierf in Caïro in 709/1309; hij rust op het kerkhof van Al-Qarâfa.

"Nog nooit zo'n klein werk heeft zo'n grote bekendheid gekregen vanwege zijn inhoud." Al-Buti
De Hikam staan ​​bekend om hun beknoptheid, welsprekendheid en relevantie en behoren tot de beroemdste esoterische werken in de islam. Als zodanig hebben ze aanleiding gegeven tot verschillende opmerkingen in de Arabische wereld en in het Westen. Het feit dat ze door Soefi zijn geïnspireerd en zijn specifieke commentaren erop, weerhoudt ons er echter niet van te denken dat ze andere mensen ten goede kunnen komen en het onderwerp zijn van een niet-esoterisch commentaar. Het bewijs is dat ze worden gelezen en zeer gewaardeerd door moslims met overtuigingen, soms ver van het soefisme. En het is in deze geest van openheid en spirituele pluraliteit dat we in dit boek hebben gewerkt. Door ernaar te streven de gedachte van de auteur zo goed mogelijk te vertalen, terwijl het aan de lezer wordt overgelaten om de toepassing ervan in zichzelf te zoeken, volgens zijn eigen ervaring. We hopen zo aan een breder publiek dan dat van de broederschappen een commentaar te leveren, ver van de vaak zeer complexe verklaringen van de mystici, "meer nuchter", toegankelijker en vooral dichter bij de realiteit van onze samenleving en de zorgen waarmee de moslim in zijn dagelijks leven en zijn religie wordt geconfronteerd. Daarom noemden we het "The Easy". Kortom, een nuttig commentaar voor alle gelovigen op zoek naar spiritualiteit. Is het niet de aard van wijsheid dat iedereen er baat bij heeft?

Het feit blijft dat om het commentaar van wijsheid zo subtiel als de Hikam te geven, een minimum aan nederigheid vereist is en om te verwijzen naar het werk van een gerenommeerde meester. Die van Shaykh 'Abd Al-Majîd Ash-Sharnûbî (d.1989) waarnaar we verwezen in onze niet-becommentarieerde vertaling, gepubliceerd in 2009, leek ons, vanwege zijn pragmatisme, het beste overeen te komen met het doel dat we onszelf hebben gesteld. Merk op dat dit geen vertaling is, maar een commentaar dat vrijelijk door zijn werk is geïnspireerd.